Episodi i tretë ( 3 )

Shpjegimi i fjalëve (2 -3)⁽¹⁾

“الْمِنْطَق-Mintak– brez/rrip”:[Me “kesra- ِ- (i)” mbi shkronjën “mijm-م” dhe “sukun-ْ” mbi shkronjën “nun-ن” e “fet’ha-َ- (e)” mbi shkronjën “ta-ط”];Qëllimi është për brezin që lidhet nëbel, por si duket brezin e  kishte për të lidhur një si fshirëse gjurmësh nga pas në shkretëtirë.

“عِنْد دَوْحَة- Deuhah-”:[Me “fet’ha-َ-(e)” mbi “del-د-D (pa pikë)”, dhe sukun mbi shkronjën wau, pastaj me “fet’ha-َ-(e)” mbi shkronë “pa pika”]:  Pemë e madhe.

“فِي أَعْلَى الْمَسْجِد-përmbi (vendin e) Xhamisë (së Shenjtë)”: dmth,vendin e Xhamisë sot, pasi ajo nuk ka qenë e ndërtuar në ato kohë.

“وَسِقَاء- sika'un- enë për ujë”:[es-Sika- me “kesra-ِ- (i)” në fillim të fjalës]; si tip shisheje prej lëkure, që përdoret për të mbajtur ujin e freskët gjatë udhëtimeve në shkretëtirë.

“ثُمَّ قَفَّى إِبْرَاهِيم- pastaj Ibrahimi u nis të kthehej”: dmth. U nis të kthehej për në Sham (Sirinë e sotme).

“يَتَلَوَّى أَوْ قَالَ يَتَلَبَّط-të dridhej, ose tha: të përpëlitej”: Dhe fjala  “يَتَلَبَّط-jetelebbata - përpëlitej”[e jo është fjalë uniformë, me zanoret (e), dhe pa pikë]kuptimi i së cilës është “përpëlitje”, të rënit me veten përtokë, dhe alivanosje.

“ثُمَّ سَعَتْ سَعْيَ الْإِنْسَانِ الْمَجْهُودِ-dhe filloi të ecë me ecjen e një njeri të angazhuar ”: dmth, të cilin e ka kapur halli dhe angazhimi, e është për qëllim një çështje e vështirë.

“فَقَالَتْ: صَهٍ–Sahin-dhe ajo tha: “kthjellohu”: [me “fet’ha-َ-(e)” të lehtë, dhe sukun-ْ” mbishkronjën “he-هـ ”, dhe me “kesra të nunëzuar(tenwin) – ٍ”].Sikur po i fliste vetes, duke i thënë: “Hesht!”

“غَوَاثٍ-gawath-(diçka) për të pirë”: [Me fet’ha në fillim të fjalës, në shumës. Lehtësim i shkronjës “wau-و- Wu” dhe në fund të saj “the” me tre pika (ث), thuhet: E nuk ka për zanoret ndikim nëse vendos “fet’ha- َ- (e)” në fillim të fjalës, si rast i veçantë. Tregon Ibn Ethijr: “Fillimi i saj është [ damme- ُ- (u)], dhe se qëllimi i saj është “(diçka) për këtë të etur”dhe se pjesa kushtore është fshirë, nënkuptimimi i së cilës është: “të më japësh të pi”].

“فَجَعَلَتْ تُحَوِّضهُ- Tuhawidu-E ajo filloi t’a mbledhë si pus.”: [Me “Ha-حـ ” pa pikë, “Shede- ّ- e dyfishuar” dhe “Da-"ضـsipas fjalorit]. Kuptimi i së cilës është: E bënte në formën e një pusi.

“لَوْ تَرَكْت زَمْزَم، أَوْ قَالَ: لَوْ لَمْ تَغْرِف مِنْ زَمْزَم-Nëse do e kish lënë Zemzemin (të rrjedhë), ose ka thënë: Sikur të mos e mblidhte ujin pus”: Ky është një dyshim nga ana e transmetuesit, transmetim të cilin e sjell Ibn Abasi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij)duke e ngritur atë (transmetimin e tij) deri tek Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të).E në këtë ka tregues se shumica e hadithit është “Merfu’a- i ngritur”.

“عَيْنًا مَعِينًا-burim rrjedhëse  perhershëm  ”: dmth, i dukshëm dhe i rrjedhshëm mbi sipërfaqen e tokës.

“لَا تَخَافُوا الضَّيْعَة– Mos iu frikësoni humbjes”: [(الضَّيْعَة–Ed-Daj’ate) Me “fet’ha-َ- (e)” mbi shkronjën “Da-ضـ “ e fjalorit, dhe“sukun- ْ” dhe “je-ي” me pikat poshtë.] Kuptimi i së cilës është: “shkatërrimit”.

 “رُفْقَة-rufkah-grup”: [Me “Damme-ُ  - (u)” mbi shkronjën “Ra-ر” dhe “sukun-ْ” mbi shkronjën “ Fe-فـ” pas së cilës vjen shkronja “kaf- ق”] kuptimi i së cilës është “grup njerëzish i përzier, qofshin ata në udhëtim ose jo.”

“عَائِفًا-aifen-duke u sjellur”:[ me “ajn-ع” pa pikë, dhe “fe-فـ”] kuptimi i së cilës është: “rrotullimi i zogut mbi një vend me ujë, ku edhe heziton të ulet por edhe nuk largohet prej tij”.

“فَأَرْسَلُوا جَرِيًّا-dërguan një vrapues”:[ Me “fet’ha-َ-(e)”mbi shkronjën “xhijm-جـ ”, me “kesra-ِ- (i)” mbi shkronjën “ra-ر”, me “shedde-ّ-dyfishim” të shkronjës “Je-ي” me pika poshtë saj.]kuptimi i së cilës është: “të dërguar” e mund t’i thuhet edhe “përgjegjësit” po edhe “punëtorit”, është thënë: “Është quajturkështu pasi ai vrapon për të dërguar porosinë(letrën) e tij, ose përgjegjësinë e tij, ose sepse ai vrapon shpejt për të kryer nevojat e tij.

“فَأَلْفَى ذَلِكَ-Atë e gjeti”: [Me shkronjën “fe-فـ”]kuptimi i së cilës është “e gjeti”.

“وَهِيَ تُحِبّ الْأُنْسَ-ajo e donte shoqërinë”: [Me “damme-ُ-(u)” mbi “hemze-ء-(apostrof)”] fjalë kuptimi i së cilës është “e kundërta e egërsisë” dhe se lejohet edhe vendosje e “kesrës-ِ -(i)” mbi “hemze-ء-(apostrof)”]fjalë e cila e merr kuptimin“e pëlqen llojin e saj”.

“وَأَنْفَسهمْ-i bëri synues (për veten)”: [ Me “fet’ha-َ-(e)” mbi shkronjën “fe- فـ”] sipas modelit të foljes “ef’al” të shkallës sipërore nga folja “en-Nefeseh”] kuptimi i së cilës është:“u shtuan synimet e tyre për të”.

“يُطَالِع تَرِكَته-për të parë atë që kishte lënë”: [Me “kesra-ِ-(i)” mbi shkronjën “ra-ر”],  kuptimi i së cilës është:“inspektojë gjendjen e asaj që ai kishte lënë atje”.

“خَرَجَ يَبْتَغِي لَنَا-Ka dalë që të kërkojë (rrizk– gjah) për ne”: Dmth: që të kërkojë për ne rrizk (furnizim) dhe ushqim me të cilin të ushqehemi.

“عَتَبَة بَابك-pragu i derës”: [Me “fet’ha-َ-(e)” mbi shkronjën “ajn-ع ” pa pikë dhe e njëtrajtshme.]Simbol i gruas, e cila u quajt me këtë simbolikë për veçoritë dhe cilësitë e saj të përputhshme me të, ku pragu ruan derën, dhe mbron ata që janë brenda saj, dhe i cili është vendqëndrimi.

“يَبْرِي نَبْلًا -duke gdhendur diçka fisnike”:[Me “fet’ha- َ-(e)”në fillim të fjalës, dhe “sukun-ْ” të njëtrajtshëm. Dhe “en-Neblu” me “fet’ha-َ-”mbi shkronjën “nun-ن” dhe sukun të njëtrajtshëm.] Kuptimi i së cilës është “shigjetë para se të vihet në të maja (e hekurt) dhe penda e saj, e ajo është shigjetë arabe.”

“فَصَنَعَا كَمَا يَصْنَع الْوَالِد بِالْوَلَدِ وَالْوَلَد بِالْوَالِدِ-dhe u çmallën bashkë, siç çmallet babai me djalin, e djali me babain”: që don të thotë: me përqafime, me dhënie dore, me puthjen të dorës, e të tjera si këto.

“جَاءَ بِهَذَا الْحَجَر-sollën këtë gurë”: dmth gurin e Qabes në vendin e ngritjes.

Referencat:

1)  . Shiko: “Fet’h el Barij” i Ibn Haxher el-Askalanij-t (6/400-406)

Add comment