Parathënie
Punët vlerësohen sipas qëllimeve
Falënderimi i qoftë Allahut Zotit të botëve, të Gjithmëshirshmit Mëshirëplotit. Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të Dërguarin si Mëshirë për mbarë njerëzit, familjen dhe shoqëruesit e tij...të gjithë, si dhe ndjekësit e tyre dhe të gjithë ata që i pasuan ata deri në Ditën e Gjykimit.
Në këtë kënd, me lejen e Allahut të Lartësuar, kemi për të sjellë, hadithet të cilat flasin për Akiden (bazat e besimit), duke filluar ashtu siç kanë filluar edhe dijetarët e hadithit siç është Buhariu (Allahu e mëshiroftë! – me hadithin: « إنما الأعمال بالنيات»(Veprat vlerësohen sipas qëllimeve)
Në çdo episod prej episodeve ne do të paraqesim një apo më shumë se një hadith duke ndjekur metodikën e analizës së hadithit, duke studiuar tekstin e tij, dhe kjo duke e paraqitur atë në formën e stacioneve, ku në çdo stacion do të flasim rreth një çështjeje prej çështjeve të tij, apo duke sqaruar kuptimin e tij e kështu me radhë, duke treguar kujdes që të mos përmendim vetëmse hadithet që janë mekbul (të pranueshme), e kjo nuk do të thotë se nuk do të citojmë hadith daif (të dobët) me të cilin janë argumentuar dijetarët e hadithit, por do të tregojmë se ai është i tillë.
Gjithashtu prej metodologjisë së këtij këndi është edhe citimi i  referencave ku janë bazuar dijetarët, si dhe mosmarrëveshjet që ekzistojnë në mes tyre, duke u përpjekur me sa të jetë e mundur që të sillet edhe argumenti si dëshmi për të.

Hadithi i parë
Punët vlerësohen sipas qëllimit

Prijësi i besimtarëve Ebu Hafs Umer ibn el-Hatab - Allahu qoftë i kënaqur me të! – transmeton se ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut - Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të! – duke thënë:
« إنما الأعمال بالنيات، وإنما لكل امرئ ما نوى، فمن كانت هجرته إلى الله ورسوله فهجرته إلى الله ورسوله، ومن كانت هجرته لدنيا يصيبها، أو امرأة ينكحها فهجرته إلى ما هاجر إليه » (Veprat vlerësohen (prej Allahut) sipas qëllimeve (për të cilat ato bëhen), dhe secilit do t’i jepet ajo që ka pasur për qëllim. Kush bwën hixhret (emigruar) për tek Allahu dhe i Dërguari i Tij, hixhreti i tij do jetë për Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ndërsa kush bën hixhret (emigron) për të fituar diçka nga kjo dynja apo që të martohet me ndonjë grua, atëherë emigrimi i tij do jetë për atë që ai ka emigruar.» Transmeton Buhariu.

* * *

Ky hadith me të vërtet është madhështor dhe me rëndësi jashtëzakonisht të madhe, i cili njëkohësisht është edhe bazë prej bazave të fesë. Rreth tij vërtiten shumë çështje, si dhe një varg përfitimesh, si më poshtë:

Ndalesa e parë: Përmendja e këtij hadithi prej shumicës së selefëve (të parëve) të Ummetit (shoqërisë Islame) dhe dijetarëve si një hadith bazë prej bazave të fesë dhe themeleve të saj.
Ka thënë Abdurrahman bin Mehdij: “Nëse do të kisha bërë një libër me përmbledhje hadithesh do e kisha vënë hadithin e Umer ibn el-Hattabit në secilin kapitull të tij.”
Dhe dijetari i madh, Ibn Rexhebi - Allahu e mëshiroftë! – ka thënë: “Buhariu e ka filluar librin e vet me këtë hadith, duke e vënë atë në pozitën predikimit ndaj vetes, duke treguar se çdo vepër apo punë me të cilën nuk kërkohet Fytyra e Allahut, ajo vepër është e kotë dhe nuk priten fryte prej saj, as në këtë botë dhe as në botën tjetër.”

Gjithashtu nga Ibn Rexhebi  - Allahu e mëshiroftë!- janë transmetuar një numër i madh shprehjesh të dijetarëve në lidhje me sqarimin që i është bërë pozitës së këtij hadithi, ku prej tyre është edhe transmetimi i Imam Shafiut – Allahu e mëshiroftë !-  cili ka thënë: “Ky hadith konsiderohet një e treta e dijes dhe  me të lidhen shtatëdhjetë tema kryesore në fushën e fik’hut (jurisprudencës islame)”.
Ndërsa Imam Ahmed ibn Hanbeli - Allahu e mëshiroftë! - ka thënë:
“Bazat e Islamit gjenden në tre hadithe: “Hadithi i Umerit - Allahu qoftë i kënaqur me të! – « إنما الأعمال بالنيات »(Veprat shpërblehen sipas qëllimeve); hadithi i Aishes - Allahu qoftë i kënaqur prej saj! – « من أحدث في أمرنا هذا ما ليس منه فهو رد» (Kush sjell diçka të re në këtë çështje (fe) tonën, e cila nuk është prej saj, ajo është e refuzuar.(; si dhe hadithi i Numan bin Beshirit - Allahu qoftë i kënaqur me të! - « الحلال بيّن والحرام بيّن، وبينهما أمور مشتبهات..»(Hallalli (gjërat e lejuara) janë të qarta dhe haramet (gjërat rreptësisht të ndaluara) janë të qarta, në mes tyre ka gjëra që janë mushtebihat (të përngjashme)...» hadithi i njohur...”.

Po ashtu Is’hak bin Rah’uijeh sjellë fjalë të ngjashme me Imam Ahmedin – Allahu e mëshiroftë! – Ai transmeton nga Uthman bin Seid bin Ubejdi, i cili ka thënë: “çështjet e Ahiretit (botës tjetër)janë përmbledhur në një shprehje të vetme: « من أحدث في أمرنا هذا ما ليس منه فهو رد »«Kush sjell diçka të re në këtë çështje (fe) tonën, e cila nuk është prej saj, ajo është e refuzuar.» Ndërsa çështjet e kësaj dynjaje në një shprehje të vetme: « إنما الأعمال بالنيات »«Veprat shpërblehen sipas qëllimeve»... e shumë thënie të tjera të selefëve të Ummetit (të parët e mirë të shoqërisë islame) për të cilat nuk mjafton vendi për t’i përmendur të gjitha, por ajo që u përmend është e mjaftueshme.
Ndalesa e dytë:
Ç’kuptojmë me fjalën:“Nijet- Qëllim”?!

Fjala“النية – nijet – qëllim” në kuptimin gjuhësor është: një lloj qëllimi dhe vullneti.
Ndërsa në terminologjinë fetare, ka dy kuptime:
Kuptimi i parë: Specifikimi dhe ndarja e adhurimit nga njëri-tjetri, siç është ndarja e namazit të drekës nga namazi i Ikindisë (të cilët janë njësoj), dallimi i agjërimit të Ramazanit prej agjërimit të ditëve të zakonshme, ose ndarja e adhurimeve (që bëhen për hir të Allahut) nga të njëjtat vepra por që janë zakone dhe tradita (në mesin e njerëzve), siç është gusuli (larja e tërësishme) pas marrëdhënieve intime nga larja (e tërësishme) për t’u freskuar dhe pastruar, e kështu me radhë. Në këtë prizëm e kanë përdorur edhe fukahatë (juristët islamë) sa herë që kanë folur për të në librat e tyre.

Kuptimi i dytë: Me “nijet-qëllim” nënkuptohet ndarja e qëllimeve në një punë, nëse është vetëm Allahun pa e përzier me asgjë tjetër apo qëllimi është për Allahun dhe për të tjerë njëkohësisht?! Në namaz për shembull; shihet nëse njeriu e kryen atë në përputhje me porositë e Allahut, duke synuar vetëm arritjen e kënaqësisë së Tij, duke kërkuar nëpërmjet namazit Mëshirën e Allahut dhe duke patur frikë nga dënimi i Tij, apo e ka falur sa për t’u dukur, sa për reputacion apo sa për të fituar diçka prej përfitimeve të kësaj bote, e kështu me radhë? Kështu që nëse do të ishte e para ai do të shpërblehet e do marrë sevap, dhe nëse është e dyta - pra e ka falur për hipokrizi dhe reputacion – ai jo vetëm nuk do të shpërblehet për namazin e tij, por madje ai do të ngarkohet edhe me gjynah.

Ndalesa e tretë:
Qëllimi i thënies së Profetit  - Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të -:
« إنما الأعمال بالنيات »«Veprat shpërblehen sipas qëllimeve».
Dijetarët kanë thënë se fjala “el-eamal-veprat” nënkupton të gjitha punët dhe veprat që i bën njeriu, të cilat marrin vlerë sipas nijeteve (qëllimeve) për të cilat bëhen edhe nëse ato janë të ngjashme formë dhe pamje të jashtme. Kështu që njeriu nuk do marrë shpërblim veç nëse nijeti (qëllimi) është i mirë, gjë të cilën i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të - e ka ilustruar duke thënë:« وإنما لكل امرئ ما نوى» «...dhe secilit do t’i jepet ajo që ka pasur për qëllim. »

Njeriu do të shpërblehet për veprën e tij në bazëtë nijetit që bën, kështu që nëse ai ka një nijet(qëllim) të vlefshëm edhe vepra e tij është e vlefshme, dhe ai do e marrë shpërblimin për të, por nëse nijeti i tij është i korruptuar, edhe vepra e tij është e korruptuar, kështu që ai do të marrë gjynah. Disa dijetarë kanë thënë: Thënia e tij – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të! -: « إنما الأعمال بالنيات »«Veprat shpërblehen sipas qëllimeve» tregon se vlefshmëria e punës dhe korruptimi i saj është e varur nga qëllimi i atij që e kryen veprën. Ndërsa pjesa e dytë e shprehjes :« وإنما لكل امرئ ما نوى» «...dhe secilit do t’i jepet ajo që ka pasur për qëllim. » tregon se shpërblimi i atij që e bën një punë, do të jetë në përputhje me qëllimin e tij të vlefshëm, si dhe dënimi për të do jetë po mbi të, në përputhje me qëllimin e tij të korruptuar. Megjithatë mund të ndodhë që qëllimi i tij të jetë mubah (i lejuar) kështu që edhe vepra e tij konsiderohet mubah (e lejuar), duke mos marrë për të as shpërblim dhe as dënim. Në këtë rast vetë puna në vetëvete përmban vlefshmërinë, korruptimin ose lejueshmërinë e saj në përputhje edhe me nijetin (qëllimin) që e ka shtyrë atë për ta bërë atë vepër, në mënyrë që ta sillte në ekzistencë, si dhe shpërblimi i kryrësit, ndëshkimi apo siguria e tij do të jetë në përputhje me nijetin (qëllimin) me të cilin edhe puna u bë e vlefshme, e korruptuar apo mubah (e lejuar).

Ndalesa e katërt:
Nijetit i është kushtuar një rëndësi dhe vëmendje e veçantë edhe në Librin e Allahut të Plotfuqishëm dhe Sunnetin e të Dërguarin e Tij - Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të! – duke sqaruar njëkohësisht edhe pozitën e saj në vepër. Ajo është përmendur me emërtime të ndryshme dhe formulime të ndryshme, gjë e cila tregon për rëndësinë e saj. Nijeti është përmendur në Kuranë me fjalën "irade" (dëshirë) siç është në fjalën e Allahut të Lartësuar:

﴿وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا  ﴾ (الكهف:٢٨)

(Dhe qëndro me ata që i luten Zotit të vet në mëngjes dhe mbrëmje, duke dëshiruar Fytyrën (kënaqësinë) e Tij dhe mos i shmang sytë nga ata (tek të tjerët), duke dëshiruar stolitë e shkëlqimin e kësaj jete.)(El-Kehf:28)

Dhe thënia e Tij – Qoftë i Lartësuar!-:

﴿وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ﴾ (الروم:٣٩)

 ﴾Ato që i jepni dhuratë për t’jua shtuar (pasurinë tuaj) përmes pasurisë së njerëzve të tjerë (duke jua kthyer dhuratën me një më të mirë), nuk do të shtohen tek Allahu (s’do të ketë shpërblim), kurse kur të jepni si bamirësi, për të arritur kënaqësinë e Allahut, do t’ju shumëfishohen (të mirat).﴿(Er-Rum:39)
Si dhe thënia e Tij – Qoftë i Lartësuar!-:
﴿ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الدُّنْيَا وَمِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ﴾ (آل عمران: ١٥٢)

﴾...Prej jush kishte që dëshironin këtë botë dhe prej jush kishte që e donin botën tjetër...﴿(Ali’Imran:152)

Po ashtu nijet (qëllim) nënkuptohet edhe nga fjala "ibtiga" (kërkim) siç e gjejmë në fjalën e të Lartësuarit:

﴿وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ ...﴾ (البقرة: ٢٦٥)

﴾Shembulli i atyre që e japin pasurinë e tyre për të kërkuar Kënaqësinë e Allahut dhe si përforcim të veteve të tyre...﴿(El-Bekare:265)

Si dhe thënia e Tij:

﴿وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ﴾ (البقرة: ٢٧٢)

﴾E çfarëdo mirësie që të jepni ajo do të jetë në të mirën tuaj, por vetëm nëse e jepni duke kërkuar Fytyrën e Allahut... ﴿(El-Bekare:272)

Ndërsa ajo që është përmendur në Sunnetin e nderuar (traditën profetike) në lidhje me rëndësinë e nijetit (qëllimit) vlerën madhështore që ka, janë jashtëzakonisht shumë, kështu që do të mjaftohemi vetëm me disa shembuj:

- Transmetohet në Sahihun e Muslimit nga Ummu Selemeh – Allahu qoftë i kënaqur prej saj – se i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të! – ka thënë:

» يعوذ عائذ بالبيت فيبعث إليه بعث، فإذا كانوا ببيداء من الأرض خسف بهم، فقلت: يا رسول الله، فكيف بمن كان كارها؟ قال يخسف به معهم، ولكنه يبعث يوم القيامة على نيته«

Kuptimi:«...E kështu Mehdiu pasi të jetë i mbrojtur rreth Qabes do të dërgohet kundër tij një ushtri, e sapo ajo të mbërrijë në rrafshin e shkretëtirës, ajo ka për t’i përpirë të gjithë.» Pyeta: “O i Dërguar i Allahut, po ai që nuk ka dëshiruar që të jetë bashkë me ta (por që e ka përpirë toka bashkë me ta)?! Tha: «Toka ka për t’i përpirë të gjithë së bashku, ndërsa në Ditën e Gjykimit ai do të ringjallet (e do llogaritet) sipas nijetit (qëllimit) të tij.»

Hadithi bën me dije se çdo njeri do të takohet me Zotin e vet në Ditën e Gjykimit sipas nijetit (qëllimit) që e ka shtyrë atë që të bëjë ato punë që i ka bërë në dynja.

- Gjithashtu transmeton Imam Ahmedi dhe Nesaiu, hadithin e Ubadete bin Samit – Allahu qoftë i kënaqur prej tij – se i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të- ka thënë: « من غزا في سبيل الله ولم ينو إلا عقالاً فله ما نوى» Kuptimi:«Kush lufton në Rrugë të Allahut dhe nuk ka patur për qëllim vetëm se një litar (me të cilin lidhet deveja) atij ajo që ka patur qëllim do t’i jepet.»

Hadithi tregon se nuk mjafton që luftëtari të jetë thjesht pjesëmarrës në luftë dhe xhihad,  por ai duhet patjetër që nijetin e vet ta ketë të sinqertë vetëm për Allahun e Plotfuqishëm, qëllim i tij të jetë ngritja e Fjalës së Allahut, përndryshe do marrë vetëm atë të cilën ka synuar.

- Në këtë kontekst gjithashtu kemi edhe hadithin që është pëmendur në dy Sahihët (Buhariun dhe Muslimin) – sipas tekstit të Muslimit – të cilin e transmeton Sad bin Ebij Uekasi – Allahu qoftë i kënaqur prej tij – se i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të – ka thënë:

"ولست تنفق نفقة تبتغي بها وجه الله إلا أجرت بها، حتى اللقمة تجعلها في في امرأتك"

 Kuptimi:«Çfarëdo që të japësh prej sadakasë me të cilën ti dëshiron që të fitosh Fytyrën e Allahut, ke për t’u shpërblyer për të, madje edhe për kafshatën që ti e vë në gojën e bashkëshortes tënde.»

Kështu që i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të – vetëm sadakanë që muslimani e jep për të fituar Fytyrën dhe Kënaqësinë e Allahut të Lartësuar e ka konsideruar që do të shpërblehet për të, qoftë ajo edhe prej gjërave mubah (të lejuara) që njeriu mund t’i bëjë spontanisht gjatë ditës.

Ndalesa e pestë:

Selefët e nderuar janë angazhuar shumë sa i përket çështjes së nijetit (qëllimit). Atae konsideronin si diçka vërtetë të madhe për shkak të rëndësisë që ajo kishte për ta.

Ibn Rexheb el-Hanbelij – Allahu e mëshiroftë – ka thënë:
“Prej transmetimeve të Umerit – Allahu qoftë i kënaqur prej tij – është edhe se ai – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të - ka thënë: «" لا عمل لمن لا نية له، ولا أجر لمن لا حسبة له

Kuptimi«Nuk ka punuar ai që nuk ka bërë nijet (qëllim), si dhe nuk ka shpërblim për atë që nuk e llogarit (shpërblimin e saj) në të.»

Transmetohet nga Ibn Mes’udi – Allahu qoftë i kënaqur prej tij – se ai ka thënë:

"لا ينفع قولٌ إلا بعمل، ولا ينفع قولٌ ولا عملٌ إلا بنية، ولا ينفع قولٌ ولا عملٌ ولا نيةٌ إلا بما وافق السنة "

Kuptimi«Nuk ka vlerë fjala vetëmse nëse veprohet, nuk ka vlerë as fjala e as vepra vetëm  nëse bëhen me nijet (qëllim), si dhe nuk ka vlerë as fjala, as vepra dhe as nijeti(qëllimi), vetëm nëse ato përputhen me Sunnetin (traditën profetike).»

Ndërsa Jahja bin Ebi Kethijr ka thënë: « تعلموا النية فإنها أبلغ من العمل»

«Mësojeni se si duhet ta bëni nijetin sepse ajo është më e rëndësishme se sa puna».
Kurse Daud et-Taij transmetohet se ka thënë: « رأيت الخير كله إنما يجمعه حسن النية »

(I kam vërejtur të gjitha punët dhe kam parë se ajo që i bashkon të gjitha ishte nijeti (qëllimi) i mirë.)

Transmetohet se Sufjan eth-Theurij ka thënë: « ما عالجت شيئاً أشد علي من نيتي ؛ لأنها تنقلب عليّ »«Nuk ka patur diçka më të vështirë për mua për të rregulluar se sa nijetin (qëllimin) tim, sepse ajo më dilte duarsh.»

Transmetohet se Jusuf bin Esbat ka thënë: « تخليص النية من فسادها أشد على العاملين من طول الاجتهاد »

Kuptimi«Pastrimi i nijetit (qëllimit) dhe mosprishja e tij, për ata që punojnë, është më e vështirë se e tërë lodhja e tyre.»

Transmetohet se Mutarraf bin esh-Shekhir, ka thënë: « صلاح القلب بصلاح العمل، وصلاح العمل بصلاح النية »

Kuptimi«Rregullimi i zemrës arrihet me rregullimin e punës, rregullimi i punës arrihet me rregullimin e nijetit (qëllimit).»

Transmetohet se Ibn Mubarak ka thënë:« ربّ عمل صغير تعظّمه النية، ورب عمل كبير تصغّره النية »

Kuptimi«Ndoshta një punë të vogël e bën të madhe nijeti dhe ndoshta një punë madhe e bën të vogël nijeti(qëllimi)»

transmetohet se disa nga selefët kanë thënë:« من سرّه أن يكمل له عمله فليحسن نيته، فإن الله - عز وجل - يأجر العبد إذا حسّن نيته حتى باللقمة »

Kuptimi«Kush dëshiron që t’i plotësohet (t’i shpërblehet) vepra e vet atëherë le të përmirësojë nijetin (qëllimin) e tij, pasi Allahu – i Lartmadhëruar- e shpërblen robin e Vet nëse ai e rregullon nijetin e tij qoftë edhe për një kafshatë.»

Qëllimi nga të gjitha këto sa përmendëm është se njeriu nuk mund të përfitojë nga veprat, në asnjërën prej tyre, tek Allahu i Lartësuar përveç nëse ai është i sinqertë në nijetin (qëllimin) e tij, duke e bërë atë vetëm për Allahun e Lartësuar, pikërisht për këtë pati thënë Fudajl ibn Ijadi – Allahu e mëshiroftë – në lidhje me fjalën e Allahut të Lartësuar ku thotë:

﴿ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ﴾ (الملك:٢)

﴾...Që t’ju vërë juve në sprovë që të shihet se kush prej jush është më vepërmirë... ﴿(el-Mulk:2) duke thënë: “...Më e sinqertë dhe më e qëlluar...”, pastaj tha: “Vepra duhet të jetë e sinqertë dhe e qëlluar: E sinqertë është kur ajo bëhet vetëm për Allahun e Lartësuar ndërsa e qëlluar nëse ajo është në përputhje me Sunnetin (traditën profetike).”

Në fund të tërë kësaj që kemi përmendur arrijmë në konkluzionin se nijeti i sinqertë është kusht bazë për pranimin e një vepre, cilado që të jetë ajo vepër. Një prej shkrimtarëve bashkohorë thotë: “Zemra është baza në Islam, dhe se ajo është referenca e pranimit dhe e shpëtimit në botën tjetër.”

Transmetohet në Sahihun e Muslimit nga Ebu Hurejra – Allahu qoftë i kënaqur prej tij – se i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi- të ka thënë: « إن الله لا ينظر إلى أجسادكم ولا إلى صوركم ولكن ينظر إلى قلوبكم »

«Allahu në të vërtetë nuk shikon në fizionomitë tuaja dhe as në bukuritë tuaja, por Ai shikon në zemrat tuaja.»

Transmetohet në Sahihun e Bukhariut dhe Muslimit se i Dërguari i Allahut – Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të – ka thënë:

 « ألا إن في الجسد مضغة، إذا صلحت صلح الجسد كله، وإذا فسدت فسد الجسد كله ألا و هي القلب »

Kuptimi«Në trup në të vërtetë është një organ, nëse ajo rregullohet, rregullohet i tërë trupi, e nëse ajo prishet, prishet i tërë trupi dhe ajo është zemra.»

Allahu i Lartësuar ka thënë:

﴿ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ*هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ*مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ*ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ﴾ (ق: ٣١-٣٤)

﴾Dhe jo larg prej aty, Xheneti do t’u afrohet besimtarëve të devotshëm, (që do t’u thuhet:) “Kjo është premtuar për ju, për këdo që është penduar dhe ruajtur (nga gjynahet), që e ka pasur frikë të Gjithëmëshirshmin, edhe atëherë kur nuk e shihte kush, e që ka ardhur me zemër të kthyer (nga Allahu). Hyni në të (Xhenet) me paqe e siguri. Kjo është Dita e amshimit!”. ﴿(Kaf:31-34)  

Këtu përfundon fjala e Ibn Rexhebit.

Vërtetë që përmirësimi i nijetit (qëllimit) dhe futja e sinqeritetit në zemër duke ia dedikuar atë vetëm Zotit të botëve, i japin vlera dhe e lartësojnë pozitë e veprës në jetën e kësaj bote në shkallën më të lartë, si dhe e bëjnë atë që të jetë tek Allahu një adhurim i pranuar. Mirëpo nëse ajo prishet, ka për të rënë duke u përzier me adhurimet e thjeshta derisa të shndërrohen edhe në mëkate të turpshme, duke mos përfituar njeriu prej tyre asgjë tjetër përveç lodhjes në kryerjen e tyre, dështimin dhe dëshpërimin.
Njeriu mund të ndërtojë një kështjellë me mure të larta, me një gjerësi të pa imagjinueshme, si dhe mund të mbjellë rreth tij një kopësht me pemë të zgjedhura e të mrekullueshme, me frytet më të shijshme. E ndërsa ai është duke qëndruar e i përqëndruar në kopshtin e vet, i kthehet Sunduesit të kësaj bote me gjithçka që ka bërë, vetëm se tani do japë llogari; nëse ai ka patur për qëllim që me ndërtimin e këtij kopështi dhe mbjelljes së  atyre pemëve ka qenë qëllimi që t’u sjellë dobi me to njerëzve, ai do të ketë shpërblim të pa ndërprerë në lidhje me këtë.

Në Sahihin e Muslimit transmetohet nga Enes bin Maliku - Allahu qoftë i kënaqur me të - se i Dërguari i Allahut - Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të - ka thënë:
« ما من مسلم يغرس غرساً، أو يزرع زرعاً فيأكل منه طير أو إنسان إلا كان له به صدقة »« Nuk ka asnjë musliman i cili e mbjell një pemë ose kultivon prodhime bujqësore, ku prej saj hanë zogj apo njerëz, e që ai të mos i konsiderohet atij kjo si të kishte dhënë sadaka (lëmoshë për ta)».

Madje edhe të ushqyerit e trupit të vet, të ushqyerit e fëmijëve të vet dhe gruas së vet, do të ketë për të shpërblim dhe sevape nëse ai i kryen ato me nijetin (qëllimin) e mirë për t’u shpërblyer.
Transmeton Buhariu dhe të tjerë nga Saad ibn Ebi Uekasi – Allahu qoftë i kënaqur prej tij - se i Dërguari i Allahut - Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të – ka thënë:

 "إنك لن تنفق نفقة تبتغي بها وجه الله إلا أجرت بها حتى تجعله في في امرأتك "

«Ti nuk do të japësh asnjë lëmoshë, me të cilën të kërkosh Fytyrën e Allahut, e që të mos shpërblehesh për të, madje edhe kur ti vëndos kafshatën në gojën e bashkëshortes tënde.»
Prandaj kërkohet që çdo musliman ta pastrojë nijetin e vet duke ia dedikuar atë vetëm Allahut të Plotfuqishëm dhe të rregullojë brendësinë e vet në lidhje me këtë, pasi në fillim kjo gjë mund t’i duket e vështirë, por fundi për të do të jetë i lehtë dhe i lumtur.

Add comment