Episodi i katërt ( 4 )

Dobitë e dhikrit ( Përmendjes së Allahut )

Dobitë e dhikrit (Përmendjes së Allahut) janë të mëdha, Imam Ibn Kajimi (Allahu e mëshiroftë) në librin e tij të vlefshëm “el-Uabil es-Sajb min el-Kelim et-Tajjib”tregon shumë prej tyre, e prej më të rëndësishmeve që ka përmendur (Allahu e mëshiroftë) e më madhështoret, është se njeriu nuk mund t’a mbrojë veten e tij prej armikut të tij – Iblisit dhe ndihmuesve të tij – veçse nëpërmjet dhikrit (Përmendjes së Allahut), dhe se armiku nuk mund të intervenojë përveçse nëpërmjet derës së neglizhencës (e hutimit).

Prej tyre: Se përmendja e Allahut – të Lartmadhërishëm – e largon shejtanin, dhe e gëzon Rrahmanin (Mëshiruesin), dhe e largon mërzinë, dhe e sjell kënaqësinë, dhe e forcon zemrën dhe trupin, dhe i ringjall ato, e ndriçon fytyrën dhe zemrën, e sjell rrizkun, dhe përmendësi vishet me mashështi, dhei dhurohet Dashuria e Allahut e cila është shpirti i Islamit, dhe e bën të ndjejë mbikqyrjen e Allahut, dhe të kthyerit tek Ai, të afruarit me Të, dhe të njohurit e Tij me njohje të vërtetë, dhe fiton prestigj tek Allahu, dhe atë e përmend edhe Allahu, dhe e njeh atë në kohët e vështirësisë, e ia largon egërsinë që ekziston mes tij dhe Zotit të tij.

Përmendja e Allahut i fshin gjynahet dhe i heq ato, dhe të shpëton prej dënimit të Allahut, dhe se ajo është shkak i zbritjes së qetësisë, dhe i mbështjelljes me mëshirë, dhe rrethimit nga melaiket të atyre që bëjnë dhikër (përmendin Allahun), dhe të angazhuarit e gjuhës me të në vend të fjalëve që i ka ndaluar Allahu.

E kjo është prej shkaqeve të përfitimit të mëshirës së Allahut nga ana e robit, dhe pranimit të duave të tij, sa herë që ky e fillon duanë e tij me lavdërim e lartësim, të tillëve Allahu u jep më mirë se sa u jep vetëm atyre që luten e kërkojnë. 

Dhe se vazhdueshmëria në dhikr (përmendjen e Allahut) është siguri nga të harruarit e robit Zotin e vet, dhe se harresa e njeriut ndaj Zotit të vet është shkak i mjerimit të tij në jetën e kësaj bote dhe jetën e ardhshme, dhe shkak që Allahu t’a lërë në harresë dhe atë siç ka thënë i Lartësuari:

}وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى{

{E kush i largohet përmendjes Time, për të do ketë një jetë të vështirë, e në ditën e Gjykimit do t’a ringjallim të verbër, (e do) thotë: “Zoti im, përse më ringjalle të verbër, kur unë kam qenë shikues (me sy)?!” (E do i) thotë: “Kështu të erdhën ty porositë Tona, e ti i harrove ato, e njësoj edhe ti sot (do) harrohesh.”} (Ta-ha:124-126)

Thotë Ibn Kajimi (Allahu e mëshiroftë) rreth kuptimit të ajetit: “Dmth: Kush i kthe shpinën Librit Tim, nuk e reciton, nuk e mediton, nuk vepron sipas tij, nuk e kupton, jeta e tij dhe të jetuarit e tij nuk do jetë tjetër përveçse ngushtësi për të, të vështirë, ndëshkim në të.” I ka përshkruar Allahu  i Lartmadhëruar hipokritët me cilësinë se ata nuk e përmendin Allahun veçse pak, e kjo tregon se të përmendurit e shumtë të Allahut është siguri e mbrojtje nga hipokrizia.

Thotë Ibn kajimi  (Allahu e mëshiroftë): “Dashuria e Allahut dhe njohja e Tij, dhe vazhdimësia e përmendjes së Tij, të qetësuarit me të, të kënaqurit me të, dhe të veçuarit të tij me dashuri, frikërespekt, shpresë, mbështetje, dhe me trajtim, në mënyrë që të  jetë vetëm Ai i Vetmi prej të cilit kërkohet mbështetje për preokupimet e robit, vendimet, dhe dëshirat e tij, ky është xhenneti i kësaj dynjaje, dhe mirësia me të cilën nuk mund të krahasohet asnjë mirësi, e ajo është kënaqësia e syve të të dashurve dhe jeta e njohësve (të Allahut).”

Dhikri (Përmendja e Allahut) është adhurimi më i lehtë ndër adhurimet, por ai është më i nderuari e më i miri, atë mund t’a bëjë robi, duke qenë në shtratin e tij, në treg, në rrugë, duke qenë i shëndetshëm e duke qenë i sëmurë. Ka thënë Aisheja (Allahu qoftë i kënaqur prej saj):

«كان رسول الله - صلى الله عليه وسلم- يذكر الله على كل أحيانه»

«I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) e përmendte Allahun në çdo situatë» Tra. Muslimi, Ebu Daudi, nga hadithi i Aishes (Allahu qoftë i kënaqur prej saj).

Dhikri (përmedja e Allahut) është dritë për përmendësin (e Allahut) që në jetën e kësaj bote, në jetën e varrit të tij, e në jetën e tij të ardhshme, e kjo sipas forcës së Imanit të robit, e drita e tij në zemrën e tij, janë veprat e tij dhe fjalët e tij.

E në zemër ka një zbrazëti që nuk e mbush atë përveçse dhikri (përmendja e) Allahut, dhe se ajo ia zgjon zemrën prej gjumit të saj dhe neglizhencës, dhe i shkrinë ashpërsinë e saj dhe e shëron prej sëmundjeve të saj.

Dhe se përmendësi (i Allahut) është i afërt me Zotin e vet, dhe se Zoti është bashkë me të, me një prezencë të veçantë, me afërsi, përkujdes, dashuri, dhe sukses. Dhe se ajo (prezencë) është ndryshe nga prezenca me Dijen dhe Mbulimin e Tij.

Ka thënë i Lartësuari:{إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا} - {Vërtetë që Allahu është prezent me ata që ruhen (nga gjynahet).} (en-Nahl:128) apo:{واللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ} - {Allahu është prezent me durimtarët} (el-Bekare:249) ose:{وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ} - {Dhe se Allahu është prezent me bamirësit} (el-Ankebut:69)

Dhikri (përmendja e) Allahut të Lartmadhëruar, është e përafërt me falenderimin ndaj Tij, e nuk mund t’a falenderojë Allahun ai i cili nuk e përmend Atë, e vetëm një shoqëri e tillë janë të lumtur dhe të shpëtuar:{فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلا تَكْفُرُونِ} - {Më përmendni Mua e do ju përmend juve, më falenderoni Mua e mos më mohoni} (el- Bekare:152)

Dhe krijesa më e ndershme tek Allahu i Lartmadhëruar nga robërit e Tij të devotshëm është ai gjuha e të cilit nuk resht së laguri nga të përmendurit e tij.

E kur robi i përkushtohet Zotit të vet në zbatimin e urdhërave të Tij dhe largimin nga ndalesat e Tij, dhe bën dhikrin (përmendjen) e tij ndjenjën e tij, Allahu do e fusë atë në Xhennet, e do e shpëtojë prej Zjarrit e do jetë i afërt tek Zoti i tij i Lartmadhëruar.

Dhe se dhikri (përmendja) është e mirë se sa të mbledhurit e mirësive(pasurive) të Allahut, duke u mbrojtur prej tyre nga të shmangurit prej Tij - Qoftë i Lartësuar -.

Dhe se Allahu – i Lartmadhëruar – dërgon bekime Ai dhe melaiket e Tij, për besimtarët që e përmendin shumë Allahun dhe ata të cilët e lartësojnë atë në mëngjes dhe në mbrëmje, dhe i nxjerr ata prej errësirave në dritë:

}يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا * وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا * هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا{

{O ju që keni besuar, përmendeni Allahun shumë, dhe lartësojeni Atë në mengjes dhe në mbrëmje. Ai është që u dërgon bekime mbi ju, bashkë me melaiket e Tij që t’u nxjerrin juve prej errësirave në dritë, e Ai është me besimtarët i Mëshirshëm.} (el-Ahzab:41-43)

Dhikri (përmendja) Allahut të Lartmadhëruar, është prej shkaqeve më të mëdha me të cilën njeriu mbështetet për bindjen ndaj obligimeve të Zotit të Tij, kur ai dëshiron që t’i realizojë atë për vete, duke ia lehtësuar atij.Në një hadith, transmetohet nga Abdullah bin Besr (Allahu qoftë i kënaqur prej tij) se një burrë tha: “O i Dërguar i Allahu, vërtetë që obligimet e Islamit janë bërë shumë për mua, më trego për diçka me të cilën të lidhem(e t’i përmbahem).” (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) i tha:

«لا يزال لسانك رطبًا من ذكر الله» - «Të mos reshtë gjuha jote së laguri prej përmendjes së Allahut.»

Thotë Ibn Kajimi (Allahu e mëshiroftë) në lidhje me hadithin: “I Dërguari i Allahut ( Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të )e drejtoi për tek diçka e cila do e çonte atë tek obligimet e Islamit, me përkushtiminndaj saj, dhe të shtuarit e saj, atëherë ai do e kthejë përmendjen e Allahut në ndjenjë, do e dojë Atë, e do e dojë gjithçka që Ai e do, e nuk do ketë gjë më të dashur për të se sa të afruarit e tij tek Ai nëpërmjet obligimeve Islame.”

Dhe se dhikri (përmendja) Allahut e largon frikën e zemrës, dhe se ajo ka një ndikim të çuditshëm në arritjen e sigurisë për të frikësuarin, duke bërë që t’ia largojë frikën e tij në varësi të dhikrit (përmendjes) së tij ndaj Zotit të vet, forcës së Imanit (besimit) të tij tek Ai, dhe se mjafton si mirësi e dhikrit (pëmendjes) se përmendësit e Allahut do jenë të përparuarit si askush tjetër nga ata që e duan Ahiretin:«سبق المفردون»- «Përparuan muferridunët (shumë përmëndësit e Allahut e shumë përmendëset e Allahut ) .»

Add comment